Diagnoza - Tumiwisi

Ten tydzień spędziliśmy wraz z rotawirusem, który szybko się pojawił, i na szczęście, jeszcze szybciej nas opuścił. Naprawdę, nie przyzwyczaję się do infekcji moich dzieci. Za każdym razem boję się o moje maluchy tak samo. Muszę się jednak dzielnie trzymać, bo oni szybciej do siebie dochodzą, jeśli nie widzą strachu w moich oczach. W każdym razie na razie odpukać. Rotary szybko znikły. Mam nadzieję, że to pierwsze pozytywne skutki zmiany naszego trybu życia i postawienia na profilaktykę.

Nasz młodszy synek przechodzi obecnie bunt dwulatka. 

Taki specyficzny.  Dwuobjawowy.

Objawy:

Upór - jeśli coś sobie postanowi nie odwiedziesz go od tego.

Nie słyszy wówczas żadnych argumentów, nawoływania.

Jeśli czegoś bardzo chce, potrafi z uporem maniaka powtarzać o co mu chodzi i nie dociera do niego absolutnie żadna odpowiedź. 

Mało tego, kiedy coś zbroi i ma naprawić szkodę jest w stanie olać zupełnie Twoje prośby i nakazy. 

Jak już pisałam tutaj, Gabryś na wszystko ma gotową odpowiedź i nawet zabawki same mu wychodzą z pudełek.

Zastanawialiśmy się czy te objawy świadczą jedynie o buncie dwulatka? Otóż nie.

Mój M. zdiagnozował naszego młodszego syna.

Stwierdził, że mały cierpi na Tumiwisi.

Naprawdę. Mówisz do niego a on nic. Zero reakcji. 

Na szczęście już przechodziliśmy bunt dwulatka. Co prawda, przy Kubie była to wersja mniej zaawansowana. Poza tym Gabryś był wtedy malutki i Kuba skupił się na pomaganiu mi w opiece nad braciszkiem. Jednak wiemy, że trzeba to przetrwać i czasami spojrzeć na te wybryki jak na odkrywanie świata przez dwulatka.

Na Tumiwisi jest kilka sprawdzonych sposobów.

Pójście na kompromis. Chce zmywać - proszę bardzo. Dostaje gąbkę, plastikową miskę i jedzie z koksem. Dwuletni Kubuś uwielbiał myć zlew. Miałyśmy (wszystkie babcie i ja) super lśniące zlewozmywaki. Przeszło mu już dawno, więc Gabryś też się w końcu znudzi. Tumiwisi też może zniknie.  A jeśli nie?

Oglądaliście Rodzinkę.pl.  Na Tumiwisi cierpiał ich Kuba - ten środkowy.

Czyli będzie ciekawie.

Pozdrawiam serdecznie,

Kasia